- ιεροδιδάσκαλος
- ο законоучитель, учитель закона божьего, тж. священник, преподающий в начальной школе
Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό. И.П. Хориков, М.Г. Малев. 1980.
ιεροδιδάσκαλος
Смотреть что такое "ιεροδιδάσκαλος" в других словарях:
ἱεροδιδάσκαλος — teacher of holy things masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ιεροδιδάσκαλος — ο (Α ἱεροδιδάσκαλος) αυτός που ασχολείται με τη θρησκευτική διδασκαλία νεοελλ. ιερέας και δάσκαλος συγχρόνως αρχ. (στη Ρώμη) ο αρχιερέας … Dictionary of Greek
ιεροδιδάσκαλος — ο 1. ιερέας και δάσκαλος συγχρόνως. 2. θεολόγος … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
ἱεροδιδασκάλους — ἱεροδιδάσκαλος teacher of holy things masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἱεροδιδασκάλων — ἱεροδιδάσκαλος teacher of holy things masc gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Pontifex maximus — Der Titel Pontifex Maximus[1] (lat. für „oberster Brückenbauer”, evtl. auch „oberster Pfadbahner”; zur Etymologie siehe Pontifex), bezeichnete ursprünglich den obersten Wächter des altrömischen Götterkults (Oberster Priester) und ging später auf… … Deutsch Wikipedia
Summus pontifex — Der Titel Pontifex Maximus[1] (lat. für „oberster Brückenbauer”, evtl. auch „oberster Pfadbahner”; zur Etymologie siehe Pontifex), bezeichnete ursprünglich den obersten Wächter des altrömischen Götterkults (Oberster Priester) und ging später auf… … Deutsch Wikipedia
δάσκαλος — και διδάσκαλος, ο (θηλ. δασκάλα και δασκάλισσα και διδασκάλισσα, η) (AM διδάσκαλος, ο, η) 1. όποιος έχει ως επάγγελμα να διδάσκει άλλους, κυρίως τις πρώτες, απαραίτητες γνώσεις 2. αυτός που διδάσκει και προκαλεί αλλαγές («ο πόλεμος... βίαιος… … Dictionary of Greek
θεοφανής — I (1ος αι. π.Χ.). Ιστορικός από τη Μυτιλήνη. Παρακολούθησε τις εκστρατείες του Πομπήιου και τις περιέγραψε, συγκρίνοντάς τις με εκείνες του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αυτό κολάκευσε τον Πομπήιο, που τον αναγόρευσε, το 61 π.Χ., Ρωμαίο πολίτη. Στον… … Dictionary of Greek
ιερ(ο)- — α συνθετικό λέξεων τής Αρχαίας, Μεσαιωνικής και Νέας Ελληνικής με σημαντική παραγωγικότητα, που προσδίδει στο β συνθετικό τη σημασία «ιερός, θείος, άγιος, αφιερωμένος στον θεό». Επί πλέον, στη Νέα Ελληνική απαντά ως α συνθετικό όρων τής ανατομίας … Dictionary of Greek
ιεροδιδασκαλείο — το σχολή στην οποία εκπαιδεύονται σπουδαστές που προορίζονται να αναλάβουν ιερατικά και διδασκαλικά καθήκοντα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ιεροδιδάσκαλος. Η λ. στον λόγιο τ. ιεροδιδασκαλείον μαρτυρείται στην εφημερίδα Αιών] … Dictionary of Greek
